..............είχαμε αρχισει τα φρυγαδελια και τα κοκορέτσια όταν εφτασε ο μπιλ κι ο χαραλαμπος..........μεγαλη χαρα η συναντηση
με τα χαλκινα εγινε χαμος,βαλκαν τζαζ
αν και συμφωνω με τον Μ.Σ. που ελεγε ότι ο χορος είναι καθετη εκφραση οριζοντιων επιθυμιων
με ξεσηκωσε ο ρυθμος και χορεψα (ατσούμπαλα) μετα από, μπορει και 35 ετη
τελευταια φορα νομιζω ότι ειχα χορεψει το χοτελ καλιφορνια χουφτώνοντας στο σκοταδι την νταμα μου
παντως μεταξυ μας μονο ο δάσκαλος ειχε ρυθμο
καποια στιγμη μπαινει για να δειπνησει ένα νεαρο συμπαθεστατο ζευγαρι και παρατηρούμε με τον μπιλ ότι ηταν πολύ ατυχα τα παιδια που επεσαν στην βαβουρα μας
πηγα μετα από λιγο στο τραπεζι τους να ζητησω συγγνωμη που τους είχαμε πρηξει και πεφτει απαντηση που με αφηνει ξερο
τι λες ρε φιλε, εμεις ειμαστε από ναουσα και μας αρεσουν τα χαλκινα,μαλιστα καποιος ντοπιος μας εδωσε την πληροφορια και ηρθαμε επι τουτου
και καπου εκει παιρνει το κλαρινο ο θρυλικος αδελφος ιωαννης και εισπραττω το πιο σπαρακτικο υπαρξιακο κλαμα σε νοτες.................
ανατριχιλα και σιωπη στο χωρο που λιγο πριν γινοταν το ελατε να δειτε παιδακια....................
ο κλαρινατζης υποκλιθηκε με σεβασμο και εδωσε την υπερτατη καλλιτεχνικη φιλοφρονηση στον αδελφο μας
ειχε ΨΥΧΗ το παιξιμο σου ,του λεει σοβαρα