Απο την παρουσιαση των εκδηλωσεων της Κοινοτητας για το 2017 στην γιορτη της Κοπης Πιτας 2018 για οσους φιλους δεν μπορεσαν να
ειναι σημερα στην γιορτη
< Αγαπητες φιλες και φιλοι Guzzisti
Πολλες φορες αναρωτιωμαστε ,πως θα ηταν να μπορουσαμε να κλεισουμε ολα αυτα τα ταξιδια με την μοτοσυκλετα μας ,την Moto
Guzzi,μεσα σ ενα κουτι ,οχι πολυ μεγαλο και να δουμε πως θα ημασταν χωρις αυτο.
Ετσι να βλεπαμε για λιγο , πως θαταν η ζωη μας , χωρις ολες αυτες τις εικονες.
Να κλειναμε ολα αυτα τα ταξιδια μας σ αυτο το μικρο κουτι , να το βαζαμε κατω απ το κρεβατι μας, οπως η μικρουλα στου κουτιου τα
παραμυθια και να το ανοιγαμε κρυφα , μονο τα βραδυα.
Να μπορουσαμε να δουμε , πως θαταν η ζωη μας αν δεν ειχαμε ζησει ολες αυτες τις στιγμες , πολλες φορες μοναχικες , σε καθε μας
ταξιδι.
Ολες αυτες οι εικονες ,τα συναισθηματα,οι μυρωδιες , οι εντασεις , οι γευσεις ,οι σκεψεις να εφευγαν για λιγο απο μπροστα μας.
Θα βλεπαμε μια ζωη χωρις χρωμα , χωρις περιπετεια , χωρις ρισκο , χωρις βιασυνες .
Μια ζωη φιλησυχη , οπως την οριζει η συνηθεια και το συνηθισμενο.
Αυτο το συνηθισμενο που σε κραταει παντα μακρυα απ τα ονειρα σου .
Ο φοβος να ρισκαρεις , να αλλαξεις την ζωη σου .
Ο φοβος να ζησεις το διαφορετικο , το καινουργιο και ισως λιγο καλυτερο.
Η παρεα μας διαπνεομενη απο την φιλοσοφια της ιστορικης Ιταλικης φιρμας εχει διωξει τον φοβο αυτο και ο καθενας μας
υποστηριζει τον αλλο να τον ξεπερασει μ εναν τροπο ιδανικο , που ταλαιπωρηθηκαμε , αλλα τον βρηκαμε.
Θα μου επιτρεψετε να κλεισω , περιγραφοντας τον τροπο αυτο με μια παραλλαξη της φρασης του Αλμπερ Καμυ
Μην οδηγας μπροστα μου το Moto Guzzi σου , μπορει να μην σε ακολουθησω.
Μην οδηγας πισω μου , μπορει να μην ξερω τον δρομο.
Οδηγησε το Moto Guzzi σου πλαι μου και γινε συνοδοιπορος μου .>