περιμένα την συναντηςη πως και πως...
Είχα ενα άγχος μέχρι και πριν βάλω μπροςτα την breva το πρωι της Παρασκευής...μηπως γίνει και πάλι κατι και το χάσω...
Ήρθε η ωρα να παμε...
Ήμουν τυχερός γιατι συνταξίδεψα έως εκει με φίλους που δυστηχως δεν τους βλέπω συχνά...
Γελάσαμε στον δρομο...είπαμε τα νεα μας και τα παλιά μας...ξαναγελάσαμε...
Εκει βρήκαμε και άλλους φίλους...παλιούς και νέους...φίλους που τους βλέπουμε πιο συχνά ή και λιγότερο συχνά...
Αστειεύτηκαμε....πειραξαμε ο ενας τον άλλο...γεμίσαμε με γέλια την Ευρυτανία...γεμίσαμε τα βουνά με αετούς...
για άλλη μια φορα δεν τηρήσαμε το προγράμμα του Σαββάτου...ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΟ...τηρήσαμε επακριβώς όμως το προγράμμα της Παρασκευής και της Κυριακής όμως...
Γίναμε όλοι και πάλι παιδια...
Δυστηχως οι μέρες περαςαν και ήρθε η ωρα να γυρίσουμε στην καθημερινότητα...
Μένουν οι αναμνήσεις...και η υπόσχεση οτι ολο και κάπου θα ξαναποδρασουμε απο την καθημερινότητα...
θα ξανανταμοςουμε και θα ξαναγίνουμε παιδια...
Τα συγχαρητήρια μου σε όσους έτρεξαν για όλες τις λεπτομερείες μικρες και μεγάλες, για να γίνει η συναντηςη πραγματικότητα...δεν ειναι ευκολο...
ηταν υπέροχα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ...!!!
