Για βαλτε ηχο
Εκεινες οι λιγες μερες που ξεφευγουμε απ την καθημερινοτητα για να πιλοταρουμε τα Guzzi μας με τους φιλους μας, κυλανε σαν γαργαρα αθανατα νερα στα αυλακια της μνημης . Για να δω τι θυμαμαι μετα απο ενα χρονο,για να ικανοποιησω την απαιτηση του φιλου Δημητρη.
Αρχες Οκτωβρη 2013 Παρασκευη 1730 η αναχωρηση απο τα ΣΕΑ στα Μεγαρα.Η σερβιτορα ηταν ετοιμη να πεταξει την ποδια ,ναρθει μαζι μας ...
Ξεκινουσαμε για Νυμφαιο απο διαφορετικη διαδρομη απο την συνηθισμενη, παγια τακτικη της παρεας εμπνευσμενη απο την ρυση στην Ιθακη του Καβαφη < Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους·>
Αφου ειχαμε αργησει ξεκινησαμε γρηγορα για Ριο και οταν εδυε ο ηλιος ειμαστε στο φερυ για Αντιριο εχοντας ετσι μια σταση σε κινηση .Ηταν η στιγμη για τις πρωτες φωτο.
Η γεφυρα ειναι πολυ ομορφη απο την οπτικη γωνια της <Γλυκοφιλουσας>
Στις στροφες στο Αντιριο ,καθως ο ηλιος ειχε κοκκινησει τα παντα οι ορεινοι ογκοι της περιοχης ειχαν γινει ενα με την θαλασσα που ειχε σκοτινιασει. Ο ηχος απο τους τρεις δικυλινδρους αετους και η ενταση να παρω τις στροφες με απετρεψαν απο ενδεχομενο vertico. Οι στιγμες ομως θα μεινουν αξεχαστες.
Κατα τις 2100 φθασαμε στην Αμφιλοχια και σταματησαμε στην γραφικη παραλια της για ανασυγκροτηση.
Στις 2230 φθασαμε στην Αρτα για την πρωτη διανυκτερευση μας, οπως ειχε σχεδιαστει
Η Χριστινα ελειπε, αλλα μας εδωσε ολο το διαμερισμα της, ειχαμε απο ενα δωματιο ο καθενας και περισευαν και αλλα δυο!
Βγηκαμε για ενα ποτο στην Αρτα και αργα αργα πηγαμε για υπνο.
Το πρωι του Σαβατου πινοντας τον καφε μας, αφησαμε ενα χαρτι που ελεγε < Αγαπημενη μας Χιονατη σ ευχαριστουμε για την φιλοξενια,οι τρεις απ τους επτα νανους σου> και ζεψαμε για να συνεχισουμε το ταξιδι.
Γιαννενα , Λιμνη Παμβωτιδα ο επομενος σταθμος καφεδακι με το νησι της κυρα Φροσυνης απεναντι και τον Bil
Απτοητοι περιφρονουμε την Εγνατια οδο και περνουμε τον δρομο για Κονιτσα.
Δικαιωθηκαμε !
Ορεινη διαδρομη με στροφιλικι αναμεσα στα ελατα , γεφυρια παληα , ποταμια συντροφια μας για χιλιομετρα ...
Η Κονιτσα απο μακρια .
Τα παιδικα χρονια, οι θυμησες μου γυρισανε . . . συγκινηθηκα . . .
Συνεχισαμε για να βρουμε την διασταυρωση για Νεστοριο Καστοριας.
Ειχαμε μεινει πλεον παρεισακτοι στο μεγαλειο της φυσης εκει πανω στα βουνα, εμεις και καποιοι κυνηγοι του Σαβατου .
Εναν τετοιο ρωτησαμε και μας προετρεψε να στριψουμε νωριτερα. Ετσι αφου περασαμε ποταμια λαγκαδια και ανηλια περασματα φθασαμε στην Αετομηλιτσα ! 1500 Υψομετρο !
Ενας βοσκος μας σταματησε για να μιλησει επιτελους μ εναν ανθρωπο και μας ζητησε ενα τσιγαρο.
Τελικα αυτη η μοναξια ζει παντου.
Του δωσαμε ενα πακετο και ο Δημητρης του επιασε κουβεντα.
Μας εδειξε τα υψωματα απ τον εμφυλιο .
Πιο διπλα κτηνοτροφοι απ τον Τυρναβο ηρθαν να μαζεψουν τα ζωντανα. Η καλοκαιρινη περιοδος μολις ειχε τελειωσει.
Και πιο ψηλα ενας αετος αγναντευε τους φιλους του απ το Μαντελο.
Δεν θελαμε να φυγουμε αλλα επρεπε. Αυτα τα πρεπει . . .
Αφου περασαμε και απο δρυμο του Βιτσίου,το Νεστόριο τελικα κατα τις 1730 φθασαμε Νυμφαίο .
Το βραδυ επρεπε να ημασταν φρεσκοι και σοβαροι γιατι ειχαμε συναντηση υψηλου επιπεδου με τον Επαρχο Κεντροδυτικης Μακεδονιας τον Κο Guzzonord, οπου και εγιναν οι απαραιτητες αβροφρονησεις , τα γεια μας ,οι πλακες , νασαι παντα καλα Νικο !
Κυριακη κατα τις 1200 πηραμε τον δρομο της επιστροφης μεσω Κοζανης, Ελασσονας,Λαρισας ,Λαμιας και Αθήνα.
Τελος
Υστ. Παμε καθε χρονο Νυμφαιο , δηλωστε συμμετοχη !